Duńskie rzeźbiarstwo

Epoka Wikingów

Pierwsze duńskie rzeźby powstały w epoce Wikingów. Były to niewielkie przedmioty użytkowe, a także kurhany i kamienie z inskrypcjami runicznymi, upamiętniające ludzi i ich czyny. Cennym zabytkiem jest kamień runiczny z Jelling ze stylizowaną postacią Chrystusa i bestią na odwrocie.

Epoka romańska

Rzeźba średniowieczna w Danii to głównie chrzcielnice, których zachowało się ponad tysiąc oraz płaskorzeźby z wizerunkami ludzi lub fantastycznych zwierząt. W tym okresie w Danii rozwijała się też rzeźba drewniana: ołtarze, krucyfiksy, posągi świętych. Najpiękniejsze gotyckie tryptyki zachowały się w katedrach w Aarhus i w Odense.

Złoty Okres

Największy rozkwit duńskiej sztuki nastąpił w pierwszej połowie XIX w. W Danii powstał wówczas, pod wpływem romantycznej twórczości napływającej z Niemczech, nowy sposób przedstawiania duńskiej historii i tożsamości narodowej. W Złotym Okresie tworzył najwybitniejszy duński rzeźbiarz - Berthel Thorvaldsen, którego dzieła podziwiać można w Muzeum Thorvaldsena w Kopenhadze. Najbardziej znane rzeźby Thorvaldsena w Polsce to warszawskie pomniki księcia Józefa Poniatowskiego i Mikołaja Kopernika.

Rzeźba współczesna

Z duńskich rzeźbiarzy przełomu XIX i XX w. na uwagę zasługują Kai Nielsen i Gerhard Henning, tworzący naturalistyczne pomniki kobiet, a także przedstawiciel rzeźbiarstwa realistycznego - Johannes Bjerg.

Abstrakcjonizm w duńskiej rzeźbie reprezentują Henry Heerup i Robert Jacobsen.