Uffe Ellemann-Jensen

Ur. 1 listopada 1941 w Haarby na Fionii.

Uffe Ellemann Jensen ukończył studia polityczno-ekonomiczne na Uniwersytecie w Kopenhadze (1969). Podczas studiów rozpoczął pracę dziennikarską, najpierw w dzienniku Berlingske Aftenavis (1967-1970), następnie jako komentator polityczny w telewizji DR (1970-1975) oraz redaktor naczelny największego duńskiego dziennika o tematyce ekonomiczno-politycznej Børsen (1975-1976).

Po uzyskaniu mandatu parlamentarnego (1977-2001) Uffe Ellemann-Jensen szybko stał się jednym z najważniejszych polityków Partii Liberalnej Venstre, pełniąc m.in. funkcję rzecznika politycznego partii (1978-1982).

Ukoronowaniem kariery politycznej Uffe Ellemanna-Jensena było objęcie stanowiska ministra spraw zagranicznych w rządzie Poula Schlüttera, które pisatował przez 11 lat (1982-1993). Jako szef duńskiej dyplomacji aktywnie wspierał przemiany demokratyczne w krajach Europy Środkowo-Wschodniej. Doprowadził do uzyskania przez Danię wyłączeń w ramach współpracy unijnej (tzw. opt-outs) i ostateczneej akceptacji przez Duńczyków w narodowym referendum Traktatu z Maastricht (1993).

Jako lider Partii Liberalnej Venstre (1984-1998) przyczynił się do znacznego wzrostu poparcia społecznego dla tego ugrupowania. Był też przewodniczącym Europejskich Liberałów (1995-2000).

Po zakończeniu pracy parlamentarnej Uffe Ellemann-Jensen pełnił funkcję przewodniczącego Duńskiego Centrum Studiów Międzynarodowych i Praw Człowieka (2002-2005) oraz piastował stanowisko przewodniczącego Bałtyckiego Forum Rozwoju (1998-2011). Pracuje też jako komentator telewizyjny, felietonista i wykładowca Copenhagen Business School.

Uffe Ellemann-Jensen jest laureatem wielu międzynarodowych wyróżnień, w tym doktoratu honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (2002), Hansa Prize (1993), Robert Schumann Prize (1987).